18 Νοέ Το goalball και γιατί είναι σημαντικό να το γνωρίζεις!
Ένα σχεδόν καλοκαιρινό μεσημέρι στο γραφείο, όπως ετοιμάζαμε υλικό για φρέσκο – φρέσκο κουίζ για τα story μας, αρχίσαμε να συζητάμε και για ένα Παραολυμπιακό άθλημα που, τουλάχιστον το staff της Black Light που αποτελείται από βλέποντες, σχεδόν αγνοούσε. Ζητήσαμε λοιπόν την βοήθεια των ειδικών και κάπως έτσι, με αφορμή ένα κουίζ, γεννήθηκε ένα άρθρο που πιστεύουμε ότι θα διαφωτίσει και εσάς. Καθίστε λοιπόν αναπαυτικά και πάμε να μάθουμε τι είναι και από που ξεκίνησε το goalball
Το Goalball, λοιπόν, είναι ένα ομαδικό άθλημα που παίζεται σε κλειστό χώρο, αποκλειστικά από αθλήτριες και αθλητές με οπτική βλάβη, συγκεκριμένα τρεις σε κάθε ομάδα.
Σκοπός του παιχνιδιού είναι η μία ομάδα να κυλήσει τη μπάλα με το χέρι προς την αντίπαλη πλευρά και να σημειώσει γκολ, ενώ οι αντίπαλοι παίκτες προσπαθούν να την αποκρούσουν με οποιοδήποτε μέρος του σώματός τους. Νικήτρια αναδεικνύεται η ομάδα που θα πετύχει τα περισσότερα γκολ. Η διάρκεια του αγώνα είναι δύο ημίχρονα των δώδεκα λεπτών.
Η μπάλα του goalball είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε στο εσωτερικό της να περιλαμβάνει κουδουνάκια (3 σε κάθε μπάλα, τα μετρήσαμε) τα οποία βοηθούν να προσανατολίζονται οι παίκτες υποδεικνύοντας την κατεύθυνση της ερχόμενης μπάλας. Για να διασφαλιστεί η ισότιμη συμμετοχή, όλοι οι παίκτες είναι υποχρεωμένοι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να καλύπτουν τα μάτια τους με οπτικά σκίαστρα, τα οποία δεν επιτρέπουν την είσοδο του φωτός και ελέγχονται από τους διαιτητές πριν από την έναρξη του αγώνα.
Για να μπορούν, επίσης, παίκτριες και παίκτες να εντοπίζουν την μπάλα και τις κινήσεις των αντιπάλων, οι διαιτητές “επιβάλλουν” στο κοινό να κάνει ησυχία κάθε φορά που ξεκινάει μια καινούργια επίθεση, ενώ για να τα καταφέρει κανείς να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αθλήματος, πρέπει να έχει εξαιρετικά καλή αντίληψη του χώρου, δύναμη, ταχύτητα και ευλυγισία.
Πως ξεκίνησε:
Σχεδιασμένο από ειδικούς από την Αυστρία και τη Γερμανία το 1946, το Goalball ξεκίνησε ως μια προσπάθεια να διευκολυνθεί η διαδικασία αποκατάστασης για βετεράνους που απέκτησαν οπτική αναπηρία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1972 μάλιστα, το goalball εισήχθη ως άθλημα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στην Γερμανία. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το goalball προστέθηκε επίσημα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στον Καναδά ενώ οι γυναικείες ομάδες έκαναν την είσοδό τους στους Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες, με τις αθλήτριες που προέρχονταν από την ομάδα της Νέας Υόρκης. Από το 1976, οι εθνικές ομάδες της Φινλανδίας, της Δανίας και των ΗΠΑ έχουν γίνει τα μεγαλύτερα ονόματα στον ανταγωνισμό.
Εμείς θέλοντας να σου μάθουμε πράγματα για αυτό το αποκλειστικό άθλημα τυφλών, αλλά και να τονίσουμε ποια είναι τα πιθανά οφέλη αυτού του προσβάσιμου αθλήματος, καλέσαμε τον συνιδρυτή και πρόεδρο μας και πρώην παίκτη goalball, Γιάννη Καπνιά και την συνεργάτιδα μας, ψυχολόγο και παίκτρια goalball, Μαρία Καπογιάννη να απαντήσουν στις πιο hot ερωτήσεις που είχαμε να τους θέσουμε σχετικά με το άθλημα. 
Τί είναι ακριβώς το goalball?
Γιάννης Καπνιάς: Το goalball είναι ένα παραολυμπιακό άθλημα αποκλειστικά για άτομα με απώλεια όρασης, είτε με μερική είτε με ολική απώλεια. Επειδή δεν αντιστοιχεί σε κάποιο άθλημα βλεπόντων όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο τυφλών ή το μπάσκετ σε αμαξίδιο, είναι δύσκολο να το περιγράψεις με λόγια ωστόσο θα μπορούσαμε να το παρουσιάσουμε με ένα είδος συρτού handball, το οποίο παίζεται σε διαστάσεις γηπέδου volley με τις τελικές γραμμές του γηπέδου να αποτελούν το όριο κάθε επιμέρους τέρματος. Η κάθε ομάδα αποτελείται από 3 παίκτες και η μπάλα εμπεριέχει κουδουνάκια ώστε να ακούγεται.
Ποια είναι η δική σου σχέση με το εν λόγω άθλημα?
Γιάννης Καπνιάς: Εγώ ξεκίνησα να παίζω το 2005 σε συλλογικό επίπεδο αλλά και στην Εθνική Ομάδα. Ουσιαστικά μπήκα στην Εθνική Ομάδα 6 μήνες αφότου ξεκίνησα να παίζω. Ξεκίνησα να παίζω το 2004, όταν τυφλώθηκα και ολικά. Πηγαίνοντας στον Φάρο Τυφλών, γνωριστήκαμε με τον γυμναστή του φορέα, τον Χριστόφορο Σιζόπουλο, ο οποίος ήταν προπονητής goalball στο αθλητικό σωματείο τυφλών ‘’Όμηρος’’. Πήγα λοιπόν σε μία προπόνηση που έκαναν, , μου άρεσε το άθλημα και συνέχισα να παίζω έως το 2013 που… κρέμασα κατά το κοινός λεγόμενο τα παπούτσια μου. Από το 2005 έως το 2013, σε συλλογικό επίπεδο έχω κερδίσει πέντε πρωταθλήματα Ελλάδας με την Εθνική Ομάδα, στην οποία ήμουν αρχηγός από το 2007 έως το 2013 έχω αγωνιστεί σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα.
Μαρία Καπογιάννη:΄Ήμουν βοηθός προπονητή και έτυχε να βρεθώ σε έναν αγώνα goalball. Θυμάμαι πως μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που είδα και απευθείας θεώρησα πως θα μου ταίριαζε!…Για να μην πλατειάσω, η προπονήτρια μου, έτσι απλά εκείνη την ημέρα μου είπε ‘’βάλε φόρμα και αύριο ξεκινάς… και τόσο φυσικά, μπήκα στο χώρο. Μέχρι σήμερα παίζω σε σωματεία εδώ και 9 χρόνια δηλαδή.
Τι οφέλη πιστεύεις έφερε το goalball στους τυφλούς? Τι σημαίνει για σένα το goalball?
Γιάννης Καπνιάς: Τα οφέλη είναι ξεκάθαρα…η άθληση των τυφλών είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση όσον αφορά την πρόσβαση σε αθλητικές εγκαταστάσεις. Το goalball έφερε ένα ομαδικό άθλημα με όλα τα οφέλη που αυτό μπορεί να έχει για έναν άνθρωπο, όπως π.Χ., ευκαιρίες κοινωνικοποίησης, έχοντας προσφέρει ισότιμες ευκαιρίες άθλησης των τυφλών ατόμων σε ομαδικό επίπεδο. Προσωπικά, για εμένα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη όταν το ανακάλυψα. Ως βλέπων, ήμουν αθλητής του μπάσκετ και αναζητούσα κάτι για να συνεχίσω τον αθλητισμό και το goalball μου άνοιξε τον δρόμο να συνεχίσω να αθλούμαι αποτελώντας και πάλι μέλος μιας ομάδας.
Μαρία Καπογιάννη: Για μένα ήταν στην αρχή μια δραστηριότητα που μου πρόσφερε την ευκαιρία να αθληθώ, Τυχαίνει, βλέπεις, να μην μου άρεσε και κανένα άλλο άθλημα που ήταν προσαρμοσμένο στους τυφλούς. Στην συνέχεια το goalball έγινε η ψυχοθεραπεία μου. Συγκεντρωνόμουν ολόκληρη σε αυτό την ώρα του παιχνιδιού και της προπόνησης, ξέφευγε το μυαλό μου…ήμουν πλήρως αφοσιωμένη στον στόχο της ομάδας. Είχαμε φτιάξει μια μικρή κοινότητα μέσα από το άθλημα αυτό.
Πως μπορεί ένας τυφλός να μάθει να παίζει goalball, να μπει σε ομάδα, που και πως ακριβώς βρίσκουμε το goalball?
Γιάννης Καπνιάς: Αρχικά, σίγουρα κανείς θα ακούσει για το συγκεκριμένο άθλημα σε όλους τους φορείς που ασχολούνται με την τυφλότητα και στα Social media τους. Σε ό,τι αφορά εμένα, το έμαθα από την επαφή μου με το γυμναστήριο του Φάρου Τυφλών. Συχνά αυτό γίνεται αν κάποιο άτομο τυφλωθεί σε κάπως μεγαλύτερη ηλικία, εάν τώρα μιλάμε για άτομο που είναι εκ γενετής τυφλό, θα έρθει σε επαφή με το άθλημα είτε μέσα από δράσεις που συχνά οι σύλλογοι και τα σωματεία πραγματοποιούν στο γενικό σχολείο, είτε από το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών.
Μαρία Καπογιάννη: Υπάρχουν 2 σωματεία goalball στην Αθήνα και 3 στην Θεσσαλονίκη. Και πλέον τα βρίσκουμε πολύ εύκολα μέσα από τα social media και websites, Παίρνεις απλά τηλέφωνο και εκδηλώνεις ενδιαφέρον.
Μέχρι που μπορεί να φτάσει μια αθλήτρια, ή ένας αθλητής goalball? Θα μπορούσε να ασχοληθεί με το άθλημα επαγγελματικά?
Γιάννης Καπνιάς: Ένας αθλητής/τρια goalball μπορεί να συμμετάσχει σε εγχώριες επίσημες διοργανώσεις μέσω του σωματείου του και αν καταφέρει να επιλεγεί και στις εθνικές ομάδες, μπορεί να συμμετάσχει και σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα αλλά και στους παραολυμπιακούς αγώνες. Δυστυχώς, το goalball παγκοσμίως δεν είναι επαγγελματικό άθλημα και οι αθλητές θεωρούνται ερασιτέχνες. Ωστόσο ο μόνος τρόπος κάποιος αθλητής/τρια να κερδίσει είτε κάποια χρήματα είτε άλλα προνόμια, τα οποία προφανώς διαφέρουν από χώρα σε χώρα, είναι να χριστεί παραολυμπιονίκης.
Μαρία Καπογιάννη: Αρχικά έχουμε και γυναικεία και ανδρική ομάδα Εθνικής Ελλάδος. Η ομάδα των γυναικών μάλιστα είναι και στην Α΄ κατηγορία. Σε περίπτωση πρόκρισης, η ομάδα πάει στους παραολυμπιακούς και έχουν τα οφέλη που αυτό συνεπάγεται. Αλλά αυτό θέλει δουλειά και ταλέντο φυσικά…!
Θεωρείς ότι το goalball έχει συνδράμει στην κοινωνική συμπερίληψη των ατόμων με τυφλότητα?
Γιάννης Καπνιάς: Το goalball βοηθάει πάρα πολύ στην επανένταξη των ατόμων που έχασαν την όραση τους στην πορεία της ζωής τους, διότι βοηθάει να βγουν από μια κατάσταση εσωστρέφειας και να προσπαθήσουν να ενταχθούν σε μια μικρή κοινωνία ανθρώπων όπως είναι οι αθλητικές ομάδες.
Τι έχεις κερδίσει εσύ προσωπικά από την ενασχόληση σου με το goalball ?
Γιάννης Καπνιάς: Σε εμένα το goalball, έδωσε μια ακόμη διέξοδο και ένα ωραίο χόμπι, με έκανε να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους, και μέσω των διαφόρων αγώνων να ταξιδέψω σε πολλά μέρη στο εξωτερικό που μάλλον δεν θα επισκεπτόμουν διαφορετικά, π.χ. Βραζιλία.
Μαρία Καπογιάννη: Σε προσωπικό επίπεδο, νιώθω πως μέσω του συγκεκριμένου αθλήματος, άρχισα να πιστεύω περισσότερο σε μένα, προοδευτικά σταμάτησα να ασχολούμαι με το τι λένε οι γύρω, ποια είναι η γνώμη τους. Κέρδισα επίσης το να ξεκινάω την κάθε μέρα με περισσότερη ευεξία, γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους, κάνω συναρπαστικά ταξίδια μέσα από τα οποία γεμίζω , εμπειρίες, αναμνήσεις αλλά και φίλους
Μπορείς να θυμηθείς μια στιγμή ορόσημο κατά τα χρόνια σου ως αθλητής goalball ?
Γιάννης Καπνιάς: Όσον αφορά τις αμιγώς αγωνιστικές επιτυχίες, σίγουρα ορόσημο για μένα, είναι το πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδος που κατακτήσαμε με την ομάδα μου το 2005, η πρώτη κλήση μου στην Εθνική Ομάδα καθώς και η συμμετοχή μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Βραζιλία το 2007. Το συναίσθημα του να αγωνίζεσαι σε μια ομάδα με κοινό στόχο αποτελεί πραγματικά μεγάλο κίνητρο!
Μαρία Καπογιάννη: Γενικά έχω πολλές αναμνήσεις από το goalball άλλοτε ευχάριστες άλλοτε λιγότερο ευχάριστες. Θέλω να τονίσω το εξής: Όταν τελικά αποφάσισα να παίζω για να περάσω πρωτίστως καλά, … για το παιχνίδι, τότε ήταν που μέσα μου άρχισα να βλέπω στην ουσία ποια ήταν τα οφέλη του goalball στην δική μου ζωή!
Πως παίζεται το goalball δες εδώ
Διάβασε ΕΔΩ για την ιστορία και τον κανονισμό του αθλήματος